Dün akşam yazmayı planladığım bir yazıydı bu ama itiraf ediyorum öyle yorgundum zihnim öyle doluydu ki uyuyup kalmayı tercih ettim.. Belki dün yazsaydım daha duygu yüklü olurdu bilmiyorum. Şimdi kelimeler uçuyor beynimde. Karmakarışık değilim aslında tam tersi gittikçe netleşiyor düşüncelerim. Kanser gibi içimde büyüyen duygulardan kurtuluyorum yavaş yavaş. inanıyorum ki hayatta hiçbir şey tesadüf değil, her şey mutlak bir düzen içerisinde ve siz onu yaşıyorsunuz..
Bugün ilk günü belki hayatımın uzun bir aradan sonra. Anladım kimseye değmiyor. Bu savaşın bir kazananı kaybedeni yok. Haklı haksız aramak zaten yanlış. Sessiz kalmak bazen en iyi cevapmış. Öğrendim ki, bazen ne iyi olmak ne sevmek ne istemek yetmiyormuş.. Zamanın ilaç olmadığını yıllar geçtiğinde anladım ve şimdi biliyorum ne yaparsan yap, olmayacaksa olmuyormuş. Sessiz geçen dakikalar ve bekleyiş insanın canını yakabiliyormuş bazen. Hem de öyle bir şey ki tam şuranızda kalbinizin tam ortasına çöreklenmiş bir duygu sanki nefes alamıyormuşsunuz gibi boğazınızda bir düğüm. Kelimelerle anlatılamayacak hisler. İnsan hem sevip hem öfke duyabilir mi? Bu yüzden sanırım en sevdiklerimiz daha çok acıtır canımızı. Meğer ben zehir gibi içiyormuşum seni her gün de gitgide kötüleşiyormuş durumum. Beklemenin bir manası yokmuş. Anladım, gerçekten anladım artık. Bu sana veda yazım. İçimden seni atmaya kararlıyım. Üzülmüyorum da artık gerçekten önemsemiyorum. 1 günde bu kadar değişir mi insan? Suskunluğundan aldım ben cevabımı. Biliyorum ve anlıyorum. Belkiler son buldu. Ama ben elimden geleni yaptım diyebilirim artık. Zamanlama yanlış olabilir, iki insanın zamanı birbirini tutmayabilir. Ama içim rahat, sadece biraz yorgunum. Evet zor oldu, sancılı oldu ama bitti. Daha fazla zorlamayacağım, çaba sarfetmeyeceğim, zamanımı harcamayacağım..
Yine karşılaşacağız bir şekilde biliyorum. Sanki hiçbir şey yaşanmamış, iki yabancı gibi.. Herhangi biri olacağız birbirimiz için tüm bunlar geçtikten sonra. Gizli bir anlaşma gibi, susmayı tercih edeceğiz yine. Yüzüne bakacağım, geçmişten bir şeyler hatırlatır gibi gülüşün, gizemli bakan gözlerin. Anımsayamayacağım.. Bitmiş olacak her şey. Başka sevdalarda bambaşka hayatlarda çoktan yol almış yolcular olacağız. Çok zaman geçecek üzerinden. Mutlu olacağız ve unutacağız…
Merve Kılıç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder