-
Mutluluk çocuklukta mı gizli acaba?
Küçük masum yüreklerde..
Minik bir tebessümün, bir oyuncağın,
bir pamuk şekerin içinde mi saklıydı mutluluk..
O yüzden mi yıllar geçtikçe kaybettik onu?
İçimizde çok derinlerde arasak bulur muyuz yeniden?
Her şeye bir anlam yükleme çabasındayken daha mı anlamsız kaldı her şey..
Beynimiz kalbimiz bulanmışken tüm düşüncelere,
bizler hayatın koşuşturmacasında ordan oraya savrulurken
akıp giderken zaman, durup düşünmekten mi korktuk?
Bir şeylerin değişmesi lazım diye düşünüp sonra
kendimize verdiğimiz sözleri unuttuk..
Aynı günleri yaşamaya başladık yeniden.
Monotonluğa döndük. Aynı yollardan geçtik aynı cümleleri kurduk
aynı şeyleri yapmaya devam ettik kısaca.
Ve biz içimizde umutlar hayaller büyütürken yavaş yavaş büyüdük.
Her şeye alıştık. Kurşun geçirmez olduk göğüs gerdik hayata.
Savaş başlattık kendimizi çevremize hayatımıza.
Yine kendi ördüğümüz ağlara dolandık kaybolduk.
Kendi zırhımızı kendimiz yarattık en güçlüsünden.
Maskeler taktık belki dimdik ayaktayım mesajı verebilmek için
ama kendimiz bile inanmadık buna.
Dışardan darbeler aldıkça kendi içimizde eridik.
Zaman geldi hiçbir şey tatmin etmezken bizi
içimizdeki boşluğu küçük şeylerde aramamız gerektiğini öğrendik.
Yanlış vardı bir yerlerde biliyorduk ama
yine en başa hep yeniden başa dönüyorduk
Hayallerimiz küçülüyordu biz oyunun kurallarını öğrendikçe.
Yaşamdan küçük bir an için geçiyorduk sadece…
Yaşamı anlamlandırmayı öğrendikçe unutuyorduk..
Büyüyorduk...
Merve Kılıç
-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder